H 17η Απριλίου στην Ιστορία

1555. Μετά από 15 μήνες πολιορκίας από τα Ισπανικά αυτοκρατορικά στρατεύματα και τους μισθοφόρους της Φλωρεντίας, η Σιένα που την υποστήριζαν οι Γάλλοι παραδόθηκε στους Ισπανούς  λόγω της έλλειψης τροφίμων. Οι Ισπανοί στη συνέχεια  παραχώρησαν την πόλη στο Δουκάτο της Τοσκάνης, όπου παρέμεινε μέχρι την ενοποίηση της Ιταλίας, τον 19ο αιώνα.

1797. Η «εξέγερση του Πάσχα»,  των πολιτών της Βερόνα εναντίον των γαλλικών δυνάμεων κατοχής. Η εξέγερση, οφειλόταν στις διαρπαγές και κατασχέσεις των Γάλλων , κατέληξε στην πολιορκία της Γαλλικής Φρουράς στο Κάστρο της Βερόνα.

Η εξέγερση που έληξε στις 25 Απριλίου 1797 με την περικύκλωση της πόλης από 15.000 στρατιώτες.

1860. Μετά τη νίκη των Μαυροβουνίων στο Γκράχοβο, το Μαυροβούνιο και η Τουρκία, υπέγραψαν πρωτόκολλο σχετικά με την οριοθέτηση των συνόρων του Μαυροβούνιου το οποίο αναγνωρίστηκε από την Τουρκία ως ανεξάρτητο κράτος, παρά το γεγονός ότι δεν είχε επίσημη αναγνώριση.

1879. Η μεγάλη βουλγαρική εθνοσυνέλευση εξέλεξε μεταξύ τριών υποψηφίων, τον γερμανό πρίγκιπα Αλέξανδρο Μπάττενμπεργκ ως Δούκα του τρίτου βουλγαρικού κράτους.

1895.Υπογράφηκε η Συνθήκη του Σιμονοσέκι μεταξύ της Κίνας και της Ιαπωνίας. Με την οποία τελείωσε ο Α' Σινοϊαπωνικός Πόλεμος και η Κίνα  αναγκάστηκε να παραιτηθεί από τις αξιώσεις της στην Κορέα και να παραχωρήσει εδάφη στην Ιαπωνία.

1918. Με  εγκύκλιό της, η Εκκλησία της Ελλάδος καταδίκασε «το ρατσιστικό και αντισημιτικό» έθιμο του καψίματος του Ιούδα.

1924. H Συνθήκη της Λωζάνης εγκρίθηκε από το Iαπωνικό Κοινοβούλιο.

1941. Η 17η Απρίλιου 1941, ήταν Μεγάλη Πέμπτη.  Ενώ άρχιζε η μάχη των Τεμπών εμφανίστηκαν στην Αθήνα οι πρώτες φάλαγγες των «αδειούχων» από το μέτωπο, με φύλλα πορείας, που εκδόθηκαν από τους στρατηγούς, με τη σύμπραξη του αντισυνταγματάρχη Αθ. Κορόζη, και την κάλυψη του υφυπουργού Στρατιωτικών Νικόλαου Παπαδήμα, που συμφώνησε  στην προσωρινή απόλυση του 30% των επιστράτων.
Στις 17 Απριλίου 1941 παραιτήθηκαν από την κυβέρνηση  οι Γενικοί Διοικητές Μακεδονίας και Θράκης Γ. Κυρίμης και Ευαγ. Καλαντζής δεδομένου ότι η Μακεδονία και η Θράκη ήταν ήδη υπό Γερμανική Κατοχή.
 Το πρωί της  17ης , ο  Άγγλος πρέσβης Πάλερετ  διαβεβαίωσε  τον Γεώργιο ότι η Αθήνα  δεν διέτρεχε κίνδυνο, «τουλάχιστο για μια εβδομάδα ακόμη», οπότε αποφάσισαν την αναβολή της αναχώρησης της Κυβέρνησης.
Παράλληλα, ενώ  δόθηκε από τον Αρχηγό Στόλου  διαταγή απόπλου του Στόλου, το μεσημέρι η διαταγή ακυρώθηκε . Λίγο μετά η διαταγή επαναφέρθηκε σε ισχύ για να ακυρωθεί και πάλι το βράδυ , δημιουργώντας μεγάλο εκνευρισμό στα πληρώματα , διότι υπήρχε συνεχής κίνδυνος προσβολής από τη γερμανική αεροπορία.
Η  αναβλητικότητα και η μεγάλη σύγχυση που επικρατούσε εκείνες τις ώρες είχε σαν αποτέλεσμα να στασιάσει το πλήρωμα του  «Αετού», που βρισκόταν κοντά στο Βασίλισσα Όλγα, και να στρέψει τα πυροβόλα του προς το Βασίλισσα Όλγα. Τότε ο Αρχηγός του Στόλου  διέταξε το «Βασίλισσα Όλγα» να στρέψει τα πυροβόλα του προς το «Αετός», και πήγε  στο πλοίο του οποίου το πλήρωμα είχε στασιάσει και με την συνδρομή του Ι. Τούμπα (κυβερνήτη του Αετός) επέβαλε την τάξη.

Ο Άγγλοι έστειλαν τον υποναύαρχο Χάρολντ Μπέϊλυ Γκρόμαν  για να προετοιμάσει  την εκκένωση των δυνάμεων της Κοινοπολιτείας.

Στο Ναύσταθμο ανακοινώθηκε στο πλήρωμα του Αβέρωφ , από τον ύπαρχο αντιπλοίαρχο Παπαβασιλείου η απόφαση του Γ.Ε.Ν. και των Αγγλων, να βυθιστεί το πλοίο «τιμητικά» στην Ψυττάλεια, οπότε στασίασε το πλήρωμα.

Ο Αβέρωφ απέπλευσε  χωρίς πλοίαρχο τα μεσάνυκτα της 17ης προς 18η Απριλίου. Την ίδια ημέρα , το Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας παραδόθηκε στη Γερμανία.

O πρώην υπουργός Εξωτερικών της ανατραπείσης κυβέρνησης Αλεξάντερ Τσίντσαρ -Μάρκοβιτς και ο στρατηγός Ραντιβόιε Γιάνκοβιτς, υπέγραψαν στο Βελιγράδι, στις 21.00 το βράδυ, την άνευ όρων παράδοση του Γιουγκοσλαβικού στρατού, η οποία τέθηκε σε ισχύ 13 ώρες αργότερα. 
O Γιουγκοσλαβικός στόλος παραδόθηκε στους Ιταλούς. Οι αξιωματικοί Μιλαν Σπάσιτς και Σεργέι Μάσερα βύθισαν το αντιτορπιλικό Ζάγκρεμπ στον ναύσταθμο του Κότορ για να μην παραδοθεί. Διέφυγαν και πήγαν στην Αλεξάνδρεια ένα υποβρύχιο και δυο τορπιλάκατοι. Επίσης 10 υδροπλάνα διέφυγαν στην Ελλάδα και στη συνέχεια τα 9 έφτασαν στην Αλεξάνδρα. Ο μόνος που δεν αποδέχτηκε τη συνθηκολόγηση του γιουγκοσλαβικού στρατού ήταν ο στρατηγός Ντράγκολιουμπ (Ντράζα)  Μιχαίλοβιτς που κατέφυγε στην Ράβνα Γκόρα, από όπου ξεκίνησε  την αντίστασης των Τσέτνικς κατά των κατακτητών.  Ο Τίτο τον συνέλαβε και τον δίκασε σαν «ταγματασφαλίτη» και «εθνοπροδότη» και τον εξετέλεσε στις  17 Ιουλίου 1946.Στη δίκη σαν μάρτυρας  κατέθεσε ο πράκτορας Σίμοβιτς ως πρωθυπουργός της εξόριστης κυβέρνησης.

Τα βρετανικά στρατεύματα μπήκαν στο Ιράκ.

1943. Αμερικανικά βομβαρδιστικά προσέβαλαν το Παλέρμο της Σικελίας.

1944.Στις 17 Απριλίου 1944 , στις 2 μετά τα μεσάνυχτα  εκδηλώθηκε η  επίθεση του ΕΛΑΣ κατά του 5/42  του Ψαρρού. Μετά από ολονύκτια μάχη, οι δυνάμεις του 5/42 αποδεκατίστηκαν και σκόρπισαν. Στις 8:30 το πρωί ο απότακτος αντισυνταγματάρχης Δημήτριος Ψαρρός, παραδόθηκε στη Σκάλα Καραϊσκου μαζί με 150 άνδρες του 5/42. στον πρώην ανθυπίλαρχο Δ. Δημητρίου. (Καπετάν Νικηφόρος). Ενώ οδηγείτο προς το Κλήμα, τον συνάντησε ο Διοικητής του 36ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ απόστρατος ταγματάρχης Ευθύμιος Ζούλας, ο οποίος μισούσε τον Ψαρρό και μόλις τον αντίκρισε διέταξε την εκτέλεσή του, με ριπές που τον βρήκαν στο μέτωπο και το στήθος.

Στη συνέχεια φόρτωσαν το πτώμα του και το μετέφεραν στο Κλήμα, και στον τάφο του τέθηκε η επιγραφή « Συνταγματάρχης Ψαρρός , Προδότης της Πατρίδος».

Το 1945 μετά τη δολοφονία του, προήχθη τιμητικά σε Συνταγματάρχη και Υποστράτηγο. Ο Ψαρρός ήταν μασσόνος και συνεργάτης του δικτύου Μπάλφουρ και μετά της SoE.

1946. Η Συρία απέκτησε την ανεξαρτησία της από τη Γαλλία.

 

1947. Περί ώραν 16,45' απόσπασμα Χωρ]κής προσεβλήθη έξ ενέδρας εις θέσιν Καλύβια Βόλου υπό  συμμορίας υπό τον Καραΐσκον. Κατά έπακολουθήσασαν συμπλοκήν οί συμμορίτες ανετράπησαν . Επετεύχθη ή σύλληψις τών συμμοριτών Δημητρίου 'Αγυώτου καί Γεωργίου Σχινά κατασχεθέντων εις χείρας των δύο τυφεκίων μετά πυρομαχικών καί δύο χειροβομβίδων.

1949.  Ταξιαρχία Κ]Σ, δυνάμεως 3 Ταγμάτων επεχειρησε  κατάληψιν πόλεως Αμυνταίου.Οι Εθνικές Δυνάμεις αντέταξαν ηρωϊκήν άμυνα  και ανέτρεψαν και καταδιωξαν  τους κομμουνιστοσυμμορίτες, που  εγκλωβίσθηκαν εις θέσεις Ροδώνα—Φανός και Πεδανό . Απώλειες συμμοριτών 104 νεκροί και 48 συλληφθέντες.

1956. Κατά τη Συνεδρίαση της στο Βουκουρέστι  αποφασίστηκε η διάλυση της  Κομινφόρμ .

1957. Ο Μακάριος και οι συνεξόριστοι του στις Σεϋχέλλες έφθασαν στην Αθήνα μέσα σε πανηγυρική υποδοχή στην Αθήνα. Οι Βρετανοί είχαν απαγορεύσει την επιστροφή του στη Μεγαλόνησο, και ο Μακάριος εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, μέχρι τη σύναψη των συμφωνιών Ζυρίχης - Λονδίνου το 1959.

1961. Ξεκίνησε η επιχείρηση της Cia για την ανατροπή του Φιντέλ με την απόβαση στον «Κόλπο των Χοίρων», των κουβανών «αντικαθεστωτικών». Μετά από τρεις ημέρες συγκρούσεων είχαν σκοτωθεί πάνω από 100, και περίπου 1000 είχαν παραδοθεί. Την ίδια ημέρα ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έφθασε στην Ουάσινγκτον για επίσημη επίσκεψη, προερχόμενος από τον Καναδά, και ο Μάνος Χατζιδάκις βραβεύθηκε με το Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού για το τραγούδι «Τα Παιδιά του Πειραιά», που ακουγόταν στην ταινία Ποτέ την Κυριακή του Ζυλ Ντασέν.

1964. Αποστρατεύτηκε  ο αρχηγός Γ.Ε.Σ. αντιστράτηγος Πέτρος Σακελλαρίου και τον διαδέχτηκε ο Ιωάννης Γεννηματάς.

1965 . Η κυβέρνηση των Αποστατών απέρριψε την τουρκική πρόταση για ανταλλαγή των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης με τους Τουρκοκύπριους, τονίζοντας ότι η τύχη των πρώτων συνδέεται βάσει συνθηκών μόνο με εκείνη των μουσουλμάνων της Θράκης.

1969 . Άνοιξη της Πράγας . Ο πρώτος γραμματέας του Κ.Κ. Τσεχοσλοβακίας Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ υποχρεώθηκε σε παραίτηση.

1975. Οι Ερυθροί Χμερ μπήκαν στην πρωτεύουσα της Καμπότζης Πνομ Πεν .

Οι κυβερνητικές δυνάμεις παραδόθηκαν.

1993. Το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών εξέδωσε το ψήφισμα για την ενίσχυση παρέχει των κυρώσεων εναντίον της ΟΔ. της Γιουγκοσλαβίας, εάν οι Σερβοβόσνιοι δεν υπέγραφαν το ειρηνευτικό σχέδιο Βάνς-Οουεν για τη Βοσνία ως τις 26 Απριλίου.

1999 .Η «17 Νοέμβρη» επιτέθηκε με ρουκέτα εναντίον της οικίας του γερμανού πρέσβη στο Χαλάνδρι. Στην Γιουγκοσλαβία το ΝΑΤΟ γύρω στις 02:00 το πρωί βομβάρδισε το Βάλιεβο. Κύριος στόχος ήταν το εργοστάσιο όπλων και πολεμοφοδίων του γιουγκοσλαβικού στρατού «Krusik», από το οποίοι όμως, η πολιτική άμυνα είχε αφαιρέσει τα κύρια μηχανήματα. Από τον «στοχευμένο» βομβαρδισμό, υπέστησαν ζημιές το Κέντρο Υγείας τα γύρω σπίτια, ένα νηπιαγωγείο και η γεωργική σχολή. Το απόγευμα κατά τις 18:00 ,βομβάρδισαν την Πρίστινα και στις 21:30, βομβάρδισαν ξανά την Μπαταίνιτσα, λίγο έξω από το Βελιγράδι, όπου βρισκόταν η υπόγεια αίθουσα επιχειρήσεων του Γιουγκοσλαβικού Γενικού Επιτελείου. Κατά τον βομβαρδισμό σκοτώθηκε ένα τρίχρονο κοριτσάκι η Μίλιτσα Ράκιτς καθώς οι γονείς της δεν πρόλαβαν να πάνε στο καταφύγιο.
Οι άμαχοι τραυματίες ήσαν πολλοί. Το ΝΑΤΟ χτύπησε και στο Ούζιτσε.

Το ΝΑΤΟ δήλωσε ότι « κατά τη Γιουγκοσλαβική εκστρατεία εθνοκάθαρσης στο Κοσσυφοπέδιο εκτελέστηκαν  3.200 Αλβανοί» και παρουσίασε  αεροφωτογραφίες του οικισμού Ίζμπιτσα όπου «υπήρχαν ενδείξεις ενός μαζικού τάφου».Όπως αποκαλύφθηκε ο μαζικός τάφος ήταν ένα πάρκινγκ.

2002 . Η Γιουγκοσλαβική κυβέρνηση κάλεσε 10 Γιουγκοσλαβους πολίτες να παραδοθούν οικειοθελώς στο δικαστήριο της Χάγης. Ανταποκρίθηκαν 
ο στρατηγός Ντράγκολγιουμπ Οιντάνιτς, ο Μίλαν Μάρτιτς, ο Μίλε Μίρκσιτς,

ο Νίκολα Σαϊνοβιτς, ο Βλαντιμίρ Κοβάτσεβιτς και ο Μόμτσιλο Γκρούμπαν.