Οι ευρώ-Βούλγαροι ανασκάπτουν το ελληνικό παρελθόν τους

Στον Δήμο Πέτριτς, κοντά στο χωριό Ρούπιτε και στο ανενεργό πλέον ηφαίστειο Κοζούχ, οι βούλγαροι αρχαιολόγοι ανασκάπτον τα ερείπια της Ηράκλειας Σιντικής. Η Ηράκλεια Σιντικής επιβίωσε με σιγουριά από τον 4ο αιώνα π. Χ. έως τον 6ο αιώνα μ. Χ., όταν αναφέρεται για τελευταία φορά στις λίστες των φόρων του αυτοκράτορα Ιουστινιανού Α΄. Μετα την κατέστρεψαν οι Μογγόλοι .
Κατοικήθηκε και πάλι και η τελευταία αναφορά σε αυτήν ήταν το 10ο μ.Χ. αιώνα,  από τον Ιεροκλή και τον Κωνσταντίνο Πορφυρογέννητο.
Η Ηράκλεια Σιντικής ήταν πολιτικό, οικονομικό και πολιτιστικό σταυροδρόμι που συνέδεε τον Νότο με τον Βορρά, το Αιγαίο με το εσωτερικό των Βαλκανίων. 
Ο πληθυσμός στην ακμή της ,  ανερχόταν σε 40-50 000 κατοίκους. 
Η Σιντική ήταν επαρχία της Μακεδονίας.
Η περιοχή της σημερινής επαρχίας Σιντικής κατοικήθηκε από τους Σιντούς ή Σίντιους, οι οποίοι ξεκίνησαν γύρω στον 19ο αιώνα π.Χ. από την Σιντιίδα, τη σημερινή Λήμνο. Το ελληνικό αυτό φύλο, αφού έφτασε στα παράλια της Θράκης, στο Στρυμονικό κόλπο, ακολούθησε το ρου του Στρυμόνα.
Ο λαός αυτός κατά το Στράβωνα ήταν Θρακικό φύλο. Άλλοι όμως ιστορικοί υποστηρίζουν πως ήταν Πελασγική φυλή, συγγενική με τους Σιντίους της Σαμοθράκης. Ο Όμηρος τους ονόμαζε «Αγριόφωνες». 
Η χώρα που εγκαταστάθηκαν, ονομάστηκε Σιντική και είχε σχεδόν τα ίδια όρια με τη σημερινή Επαρχία Σιντικής.Οι Σίντιοι είχαν τα ίδια ήθη και έθιμα με τους άλλους Έλληνες. Μιλούσαν την ελληνική και λάτρευαν τους δώδεκα θεούς του Ολύμπου. Ο πιο αγαπημένος τους ήταν ο χωλός χαλκουργός Ήφαιστος.
 Η πιο αξιόλογη πόλη τους ήταν η Ηράκλεια, που έχτισε ο πατέρας του Φιλίππου Β΄, ο Αμύντας Γ΄, μετα τη νίκη του στους πρόποδες του Μπέλλες επί των βαρβάρων. 
Σε ανάμνησή της νίκης του οικοδόμησε την Ηράκλεια προς τιμή του Ηρακλή, που απόγονοί του θεωρούνται οι βασιλείς της Μακεδονίας. Η πόλη αυτή οχυρώθηκε από τον Αμύντα με απόρθητα τείχη, που ίχνη της υπάρχουν και σήμερα.
Την εποχή των Αντιγονιδών, των απογόνων του Μ. Αλεξάνδρου, η Ηράκλεια έγινε πρωτεύουσα της Σιντικής και έδρα του επάρχου της Παιονίας, όπως αναφέρει ο Τίτος Λίβιος.